Τα στοιχεία προκύπτουν ότι μακρύ COVID (τυπικά «μετα-οξέα δευτερογενή συμπτώματα SAR-CoV-2 μόλυνση,» ή PASC) αντέχει ένα χτύπημα, μια μοριακός-ισόπεδη ομοιότητα να θέσει εκτός λειτουργίας και μια σύνθετη ασθένεια γνωστή τώρα ως μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα/χρόνιο σύνδρομο κούρασης (ME/CFS). Μια βασική διαφορά είναι ότι μακρύ COVID έχει έναν αιτιώδη παράγοντα, ο ιός SAR-CoV-2, ενώ ME/CFS έχει τις πολλαπλές πιθανές πηγές, λέει το Warren Tate, ομότιμος καθηγητής στο τμήμα βιοχημείας στο πανεπιστήμιο Otago (Νέα Ζηλανδία) που έχει μελετήσει και τις δύο μεταιικές αναταραχές.
Οι ομοιότητες μεταξύ μακριών COVID και ME/CFS ραδιουργούν ιδιαίτερα στο Tate, η ο οποίος υγεία της κόρης επιδεινώθηκε εντυπωσιακά περισσότερο από 30 χρόνια πριν μετά από μια περίοδο του glandular πυρετού, συνήθως γνωστή στις Ηνωμένες Πολιτείες ως ιός epstein-Barr και γνωστός για την πρόκληση mononucleosis. Με κάθε προερχόμενη από ιό ασθένεια, συμπεριλαμβανομένης της γρίπης, «ένας ξεχασμένος πληθυσμός μειονότητας» δοκιμάζει την καθυστέρηση φυσική, γνωστικός, συναισθηματικός, και νευρολογικές δυσκολίες μακροχρόνιες αφότου έχουν παλεψει μακριά τη μόλυνση, λέει.
Covid-19 είναι ένας απροσδόκητος παιχνίδι-μετατροπέας δεδομένου ότι έχει βάλει τα μεταιικά σύνδρομα στο ραντάρ των νοσοκομειακών γιατρών και των επιστημόνων, τη φέρνοντας προσοχή και τους πόρους στη μελέτη και την επεξεργασία PASC, συνεχίζει το Tate. Μακρύ COVID θεωρείται για να προσκρούσει τόσο όσο και 30% του πληθυσμού που μολύνεται από SARS-CoV-2, απειλώντας να παραγάγει μια δευτεροβάθμια πανδημία.
Ο Tate λέει ότι είναι αισιόδοξη πρόοδος θα γίνει όχι μόνο στη βελτίωση των συμπτωμάτων μακριού COVID αλλά την εύρεση ενός τρόπου να αντιστρέψει τον όρο και να πάρει τον εγκέφαλο λειτουργώντας κανονικά πάλι. Λιγότερο σίγουρο είναι εάν έρευνα με αυτό το στόχο θα επεκταθεί σε ME/CFS.
«Στη Νέα Ζηλανδία, έχουμε 25.000 ανθρώπους με ME/CFS και αυτή τη στιγμή ο αριθμός με μακρύ COVID είναι πιθανώς στις χαμηλές χιλιάδες,» επισημαίνει. «Προσπαθώ να πάρω τις εθνικές [αρχές υγείας μας] για να περιλάβω ME/CFS με τις μακροχρόνιες πρωτοβουλίες COVID που όλοι θέλουν να πάρουν [και]… εκεί είναι λίγο μιας απροθυμίας για αυτήν επειδή [μερικές] οι άνθρωποι δεν θέλουν να αραιώσουν όλη αυτήν την προσοχή με την ανησυχία για όλα που έχουν πάει πριν.»
Στις ΗΠΑ, η θέση του Tate υποστηρίζεται από Solve M.E., μια μη κερδοσκοπική οργάνωση ενδιαφερόμενη στην ανακούφιση του βασάνου των ατόμων με τις διάφορες «μεγάλης απόστασης» ασθένειες. Το κρίσιμο θέμα δεν είναι η ασθένεια ή σύνδρομο, λέει, αλλά άνθρωποι τα των οποίων ανοσοποιητικά συστήματα κατασκευάζονται έτσι ώστε είναι πιό ευαίσθητοι στις προερχόμενες από ιό μολύνσεις, τις τοξικές χημικές ουσίες, και τη χειρουργική επέμβαση από το υπόλοιπο του πληθυσμού.
Κύκλος υποτροπής/αποκατάστασης
Το σώμα τοποθετεί κανονικά μια υπεράσπιση ενάντια στη μόλυνση που περιλαμβάνει την παροδική ανάφλεξη που ακολουθείται με τη θεραπεία. Αλλά οι άνθρωποι με το μεταιικό σύνδρομο παραμένουν σε μια χρόνια κατάσταση της ανάφλεξης που προκαλεί τα συμπτώματα όπως η απώλεια ύπνου και γνωστικής λειτουργίας, η υπερευαισθησία στον ήχο και το φως, και της ευρέως κυμαινόμενης ζάχαρης αίματος επίπεδο-όλες της οποίας είναι υπό εγκέφαλος-παραγόμενο ομοιοστατικό έλεγχο, σημειώσεις Tate.
Τρία πριν από χρόνια, σε ένα άρθρο που δημοσιεύεται στο διεθνές περιοδικό Immunopathology και της φαρμακολογίας (DOI: 10.1177/2058738418812342), ο Tate και έπειτα-Ph.D. ο σπουδαστής του Angus MacKay αρχικά πρότειναν ότι το neuroinflammation στον εγκέφαλο είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό γνώρισμα ME/CFS και διευκολύνει τις συχνές αυστηρότερες υποτροπές της ασθένειας σε απάντηση στην πίεση. Τα πρόσφατα αναδυόμενα στοιχεία βρίσκουν ότι το διαδεδομένο neuroinflammation βλέπει επίσης στους ασθενείς με μακρύ COVID.
Ο Tate και οι συνάδελφοί του ερεύνησαν πιο πρόσφατα την επικοινωνία στον εγκέφαλο από το περιφερειακό νευρικό σύστημα και σε ME/CFS και σε μακρύ COVID και βρήκαν ένα κυμαινόμενο σχέδιο της ανάφλεξης που αναγκάζει τον εγκέφαλο για να λειτουργήσει ανώμαλα, όπως αναφέρεται στα σύνορα της νευρολογίας (DOI: 10.3389/fneur.2022.877772). Η υπόθεσή τους είναι ότι τα αποτελέσματα εγκεφάλου στηρίζονται από το αρχικό γεγονός παραγόντων άγχους και τις συστημικές κινήσεις παθολογίας προς τον εγκέφαλο μέσω των νευροαγγειακών διαβάσεων ή μέσω ενός δυσλειτουργικού αιματοεγκεφαλικού εμποδίου, που στηρίζει την ασθένεια με τους χρόνιους κύκλους της υποτροπής και της αποκατάστασης και κανένας πραγματικός που θεραπεύει.
Η θεωρία υποστηρίζει ότι η συστάδα των νευρώνων μέσα στο paraventricular πυρήνα, που είναι αρμόδιοι για την πίεση επεξεργασίας, είναι δυσλειτουργική λόγω του neuroinflammation, ο Tate λέει. Στα προσκρουμένα άτομα, διαφορετικά οι εγκόσμιες επιδεινώσεις (π.χ., που οδηγούν σε μια καταιγίδα) θεωρούνται όπως οι κίνδυνοι που απαιτούν την υπερπαραγωγή των ορμονών όπως η σεροτονίνη που μπορεί να χαλαρώσει το εμπόδιο ο εγκέφαλος έχουν από το υπόλοιπο του σώματος.
Ο επηρεασθείς πληθυσμός μπορεί να υπερβεί μακρύ COVID και τα καλά αναγνωρισμένα μεταιικά σύνδρομα κούρασης, λένε το Tate. Τα εμπρηστικά biomarkers έχουν βρεθεί στο εγκεφαλονωτιαί ρευστό των ασθενών με τη σκλήρυνση κατά πλάκας, παραδείγματος χάριν, μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από flare-ups με τις περιόδους απαλλαγής που παράλληλος τι έχει δει με τις μολύνσεις με τον ιό epstein-Barr.
Είναι πιθανό ότι μακρύ COVID θα αποδείξει επίσης να έχει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ειδικότερα η ανάπτυξη των microclots όπως προτείνεται σε ένα άρθρο που δημοσιεύεται πρόσφατα στο βιοχημικό περιοδικό, (DOI: 10.1042/BCJ20220016). Η θεωρία είναι ότι τα τριχοειδή αγγεία φραγμών microclots επάνω και αυτό είναι τι υποστηρίζει τα περισσότερα από τα συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένης της κούρασης, «ομίχλη εγκεφάλου,» και ανάφλεξη.
Κλινική επανεξέταση
Η οδύσσεια για την αγαπημένη κόρη του Tate περιέλαβε το μετασχηματισμό ενός έξυπνου και δονούμενου κοριτσιού στο α άκυρος για αρκετά έτη. «Θα μπορούσε μόνο να περπατήσει περίπου πέντε έως 10 μέτρα στο ντους,» θυμάται. «Είδαμε ακριβώς τη ζωή λήψη από την μπροστά στα μάτια μας.»
Όντας βιοϊατρικός επιστήμονας, ο Tate αποφάσισε να υποβάλει αίτηση για τα χρήματα επιχορήγησης να ερευνήσει το hunch του ότι το υπερμέγεθες της κούρασής της αφορούσε τη ενεργειακή παραγωγή. Δεν λήφθηκε σοβαρά-ούτε ήταν η ασθένειά της. Ο Πρόεδρος της βασιλικής ψυχιατρικής κοινωνίας, ιδιαίτερα επιδρών στους κύκλους υγείας στο UK, που δηλώνεται στην πραγματικότητα τότε αυτό που ήταν σύντομα να γίνει γνωστό ως ME/CFS μια «προσποιητή αναταραχή.»
Τότε, τα μεταιικά σύνδρομα ήταν γενικά πιθανά ένας αστερισμός των φαντασμένων συμπτωμάτων μεταξύ των ανθρώπων που είχαν βρεί τις πιέσεις και τις πιέσεις της ζωής τόσο σκληρές που ήταν «ακριβώς είδος να αποχωρήσουν της ζωής,» λένε το Tate, ο οποίος θα μπορούσε να δει από πρώτο χέρι ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι περαιτέρω από την αλήθεια. «Ήταν αρκετά σαφές ότι αυτό δεν ήταν μια ψυχολογική ασθένεια.»
Αρχικός για μια δεκαετία πριν, ο Tate άρχισε τις δωρεές από τις οικογένειες των θυμάτων και άρχισε το κυνήγι του για τη βιολογική βάση των μεταιικών συνδρόμων κούρασης. Οι δωδεκάδες των ξεσπασμάτων «μπουτίκ» αυτών των ασθενειών ήταν τεκμηριωμένων παγκοσμίως από το 1930 και ήρθαν να μαθευτούν ως μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα (ΕΓΩ) στο UK και το χρόνιο σύνδρομο κούρασης (cCfs) στις ΗΠΑ.
Το ME/CFS moniker είναι ένας όρος ομπρελών που κρυστάλλωσε σε μια διεθνή συνεδρίαση του 2016 στη Φλώριδα που αναγνωρίζει ότι τα ονόματα περιγράφουν αποτελεσματικά μια ενιαία ασθένεια εξασθένισης, λέει. Ο καταλύτης ήταν μια έκθεση του 2015 από το ίδρυμα ιατρικής που βεβαιώνει ME/CFS ή τη «συστημική αδιαλλαξία άσκησης» — ένα προτεινόμενο όνομα που απορρίφθηκε κατηγορηματικά από τη σφαιρικές κοινοτικός-υπάρξοντες ασθενής λαμβανόμενες κατάλληλες αναγνώριση και την αναγνώριση από τις ιατρικές και ερευνητικές κοινότητες ως σοβαρή ασθένεια.
Τόσο πολλοί όπως το ένα σε 10 ανθρώπους που παίρνουν το glandular πυρετό πηγαίνει για να αποκτηθεί ME/CFS, λένε το Tate. Ένα άλλο 20% των περιπτώσεων ME/CFS είναι πιθανά το αποτέλεσμα της έκθεσης στις nonviral αιτίες όπως τις τοξικές χημικές ουσίες ή χειρουργική επέμβαση. ME/CFS μπορεί επίσης να αρχίσει από αυτούς τους σημαντικούς παράγοντες άγχους.
Ακριβώς ως πανδημία covid-19 που χτυπήθηκε το 2020, ο Tate και η ομάδα του δημόσιευσαν δύο έγγραφα (περιοδικό της μεταφραστικής ιατρικής, DOI: 10.1186/s12967-020-02533-3, και κλινικό Epigenetics, DOI: 10.1186/s13148-020-00960-ζ) στις μοριακές υπογραφές στις άνοσες πρωτεΐνες κυττάρων που απεικονίζουν την αλλαγμένη ενεργειακή παραγωγή και τις αλλαγές DNA που οδηγούν ME/CFS. «Θα μπορούσαμε να δούμε στο μοριακό επίπεδο γιατί υπήρξαν τέτοιες βαθιές φυσιολογικές αλλαγές σε αυτές τις ασθένειες,» αυτός λέμε.
Όταν COVID ήρθε εμπρός και οι άνθρωποι άρχισαν τα ταξίδια μη ανάκτησής τους, ο Tate λέει, η προσοχή τους που μετατοπίζεται στις συγκριτικές μελέτες με ME/CFS. Με μακρύ COVID, φυσικά, το εσπευσμένο γεγονός ο ίδιος είναι ο ιός SAR-CoV-2 πίεσης.
Τίναγμα του διακόπτη
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας καθορίζει μακρύ COVID ως όρο που χαρακτηρίζεται από τα συμπτώματα που προσκρούουν στη καθημερινή ζωή (π.χ., κούραση, συντομία της αναπνοής, και γνωστική δυσλειτουργία) που εμφανίζονται χαρακτηριστικά τρεις μήνες από την αρχή οξέων covid-19 συμπτωμάτων, τελευταία για τουλάχιστον δύο μήνες, και δεν μπορούν να εξηγηθούν από μια εναλλακτική διάγνωση. Για περίπου 95% των ανθρώπων που εντοπίστηκαν με μακρύ COVID, θα μπορούσε να είναι μια τρέχουσα ισόβια ασθένεια όπως ME/CFS για το οποίο δεν υπάρχει αυτήν την περίοδο καμία θεραπεία, σημειώσεις του Tate.
Παίρνει δύο φορές τόσο πολύ για να κάνει μια διάγνωση ME/CFS, και το τέταρτο των επηρεασθε'ντων ατόμων παραμένει κλεισμένο στο σπίτι και μερικά bedbound ακόμα και, συνεχίζουν το Tate. Η άλλη κίνηση 75% ίσως 2-3 έτη αργότερα στη χρόνια φάση όπου «να αναρριχηθούν σε μερικές βαθμίδες αλλά αφ' ετέρου πέφτουν κάτω από τρία,» δεδομένου ότι περιγράφει το ενδεχόμενο segue της κόρης του στο περιστρεφόμενο στάδιο ανακτώ-και-υποτροπής.
Στη συνεργασία με την κόρη του για να προφθάσει τις σχολικές μελέτες της όπως ένα νέο κορίτσι, Tate λέει, έκανε την ανακάλυψη ότι «όλες οι πληροφορίες ήταν ακόμα εκεί στον εγκέφαλό της δεν θα μπορούσε ακριβώς να έχει πρόσβαση σε το. Αυτή ήταν μια πολύ θετική στιγμή για με επειδή… [ότι σημαμένη] δεν ήταν μια neurodegenerative ασθένεια όπως του Alzheimer.»
Η αποστολή έγινε βρίσκοντας το σωστό είδος εργαλείων για «να τινάσει ότι ο διακόπτης πίσω» έτσι στον εγκέφαλο θα μπορούσε να ανακτήσει τη δυνατότητά του να έχει τον κατάλληλο ομοιοστατικό έλεγχο, λέει.
Στην πραγματικότητα, ο Tate και οι συνάδελφοί του τελείωσαν ακριβώς επάνω μια μοριακή μελέτη για δύο σπουδαστές με ME/CFS στο πανεπιστήμιο Otago που συμφώνησε ευγενικά ότι να πάρει το αίμα σύρει κατά τη διάρκεια ενός έτους, λέει. Το «DNA methylome» που ελέγχει το epigenetic κώδικά τους συγκρίθηκε με τους υγιείς ελέγχους και, lo και behold, βρέθηκε για να είναι «ασταθέστερο μηνιαίο… εάν είχαν μια υποτροπή ή όχι.» Όταν πήγαν σε μια υποτροπή, οι ερευνητές ήταν επίσης ικανοί να ακολουθήσουν τις αλλαγές στο DNA τους που εξήγησε μια ενισχυμένη εμπρηστική απάντηση από το ανοσοποιητικό σύστημα τους.
Οι δύο σπουδαστές με ME/CFS ήταν, κατά τρόπο που δεν συστήνει έκπληξη, γυναίκες. Οι μελέτες του Tate προτείνουν ότι τα θηλυκά ξεπερνούν αριθμητικώς τα αρσενικά τουλάχιστον τέσσερα έως ένα, και ενδεχομένως τουλάχιστον έξι έως το ένα, όταν την επίπτωση ασθενειών. Επιπλέον, μακρύ COVID προσκρούει κυρίως στις γυναίκες.
Στις μοριακές μελέτες που γίνονται μέχρι σήμερα, τα ίδια αποτελέσματα έχουν δει και στα δύο φύλα, λέει. Για άγνωστους λόγους, ακριβώς συμβαίνουν συχνότερα στα θηλυκά.
Κατά τρόπο ενδιαφέροντα, η κόρη του είχε το καλύτερο έτος ζωής της με ME/CFS μετά από να πάρει έγκυος στην ηλικία 39. Ο βραχύβιος ενθουσιασμός πέρα από την πιθανή προστατευτική επίδραση της εγκυμοσύνης έδωσε τόπο γρήγορα σε έναν επαναλαμβανόμενο κανόνα των ένας-τρίτων με τα μεταιικά σύνδρομα, όπου τι βοηθά ένα υποσύνολο πληθυσμού των ασθενών επιδεινώνει την κατάσταση σε άλλα ή δεν αποσπά καμία αλλαγή σε παρόμοια ποσοστά των διαγνωσθε'ντων ατόμων.
Αναζήτηση για τις απαντήσεις
Καμία οριστική μοριακή διαγνωστική δοκιμή δεν υπάρχει για να εντοπίσει είτε ME/CFS είτε μακρύ COVID, αλλά οι προσπάθειες είναι εν εξελίξει για να βρούν κάποιο είδος της λύσης. Το Ron Νταίηβις, φημισμένος καθηγητής της βιοχημείας και της γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Stanford ο του οποίου γιος έχει περάσει τα έτη bedbound από την εξοργιστική ασθένεια, έχει επιδιώξει ενεργά μια θεραπεία. Αναπτύσσει αυτήν την περίοδο μια ελπιδοφόρο nanoneedle δοκιμή (PNAS, DOI: 10.1073/pnas.1901274116), αλλά πρέπει να εξεταστεί πλήρως ακόμα για την ιδιομορφία ασθενειών του για ME/CFS, λέει το Tate.
Είναι μόνο ένας από έναν μακρύ κατάλογο ερευνητικών προγραμμάτων συγκεκριμένων για ME/CFS που αναλαμβάνονται από το κέντρο τεχνολογίας γονιδιώματος του Στάνφορντ. Αυτοί περιλαμβάνουν μια διαθέσιμη στο εμπόριο μιτοχονδριακή δοκιμή λειτουργίας που το οξυγόνο μέτρων κατά τη διάρκεια της ενεργειακής παραγωγής επεξεργάζεται, το οποίο μπορεί να αποκαλύψει σημαντικές διαφορές μεταξύ των ενεργοποιημένων τ-κυττάρων των ασθενών ME/CFS και των υγιών ελέγχων.
Χωριστά, μια ομάδα στην Αυστραλία έχει αναπτύξει ένα τρίο των ιδιαίτερα περίπλοκων δοκιμών που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν καθώς χρήσιμα διαγνωστικά δεύτερος-γραμμών για τους ασθενείς που υποψιάζονται ME/CFS στον κλινικό καθορισμό περίπτωσής του, συνεχίζεται. Οι επιστημονικές αρχές καλύφθηκαν επί μακρόν σε ένα έγγραφο του 2020 που δημοσιεύθηκε στο διεθνές περιοδικό της μοριακής επιστήμης (DOI: 10.3390/ijms21031074).
Η ομάδα του Tate εξετάζει «μερικά απλά μόρια που να αλλάξουν σε αυτά τα μεταιικά σύνδρομα και θα μπορούσαν να ανιχνευθούν εύκολα από τις τεχνικές που τα εργαστήρια πορειών χρησιμοποιούν.»
Αυτοί περιλαμβάνουν τη δημιουργία των αντισωμάτων ενάντια στην ομάδα φωσφορικού άλατος που προστίθεται σε μια πρωτεϊνική κινάση πίεσης (PKR) όταν ενεργοποιείται. Αυτό είναι ενδεικτικό ενός χρόνια ενεργοποιημένου ανοσοποιητικού συστήματος όπως βρίσκεται σε ME/CFS, ο Tate λέει. Η έννοια είναι να χρησιμοποιηθεί η phosphorylation κατάσταση ενός μορίου ως πιθανό διαγνωστικό μοριακό biomarker με τη μέτρηση της αναλογίας της ενεργοποιημένης phosphorylated πρωτεΐνης στην ανενεργό μορφή που στερείται το φωσφορικό άλας, σαν μια δοκιμή χοληστερόλης μετρώντας την αναλογία της υψηλής πυκνότητας και των low-density λιποπρωτεϊνών. Αυτό θα μπορούσε έπειτα να μετατραπεί στο συνήθως χρησιμοποιημένο ένζυμο-συνδεμένο immunoassay (ELISA) σχήμα.
Οι υγιείς έλεγχοι δεν έχουν καμία τρέχουσα ενεργό μορφή (pPKR), αν και καθεμία με ένα επικεφαλής κρύο να έχει μια παροδική αλλαγή στο ανοσοποιητικό σύστημα τους και να εξετάσει το θετικό, συνεχίζεται. Τα άτομα με ME/CFS είχαν μια phosphorylated κατάσταση του PKR για χρόνια, που κάνει την μια ενδεχομένως σημαντική προσέγγιση στην έγκαιρη ανίχνευση.
Ερευνητικές ανάγκες
Η διαμήκης έρευνα απαιτείται απελπισμένα. Μια παύση είναι ότι διαρκεί έξι μήνες που παίρνουν σε μια επίσημη διάγνωση ME/CFS. Με μακρύ COVID, μια διάγνωση μπορεί να γίνει μετά από τρεις μήνες.
Έχει νόημα για να προωθήσει εγγρμμένος ανθρώπους μιας τους τρέχοντες μελέτης που μολύνονται πρόσφατα με SAR-CoV-2, η γνώση ενός ποσοστού τους θα αναπτύξει τελικά τη μεταιική αναταραχή, λέει το Tate. ME/CFS θα μπορούσε επιπλέον να μελετηθεί με την εγγραφή των ατόμων στό σημείο της αρχικής μόλυνσής τους, παραδείγματος χάριν με τον ιό epstein-Barr.
Σαν κριτικό για τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις για ME/CFS, ο Tate λέει ότι βλέπει τις μεγαλύτερες κλινικές μελέτες προγραμματισμός να εξετάσουν COVID παράλληλα με άλλα μεταιικά σύνδρομα. Η πίεση Oxidated, παραδείγματος χάριν, είναι πιθανό να είναι ένα κοινό κλινικό χαρακτηριστικό γνώρισμα δεδομένου ότι το σώμα παλεύει μακριά αυτές τις μολύνσεις.
Τα αντιοξειδωτικοοι στο σώμα σχεδιάζονται για να προστατεύσουν τα κύτταρα από την επίθεση από το οξυγόνο και να κρατήσουν το σώμα στην ισορροπία, σημειώνει, που παραπέμπει coenzyme Q10 και το γλουταθείο (σε μια υψηλή συγκέντρωση στον εγκέφαλο). Η οξειδωτική πίεση με μια ασθένεια υπονοεί ότι ένα πρόσωπο είτε έχει πάρα πολλά αντιδραστικά είδη οξυγόνου ή τα αντιοξειδωτικοοι στο σώμα τους μειώνονται.
Οι γιατροί θα ορίσουν συχνά τα συμπληρώματα στους ασθενείς ME/CFS για να ξαναγεμίσουν τα αντιοξειδωτικοους που στερούνται ενδεχομένως, λένε το Tate. Οι διαμήκεις κλινικές δοκιμές απαιτούνται για να εξακριβώσουν εάν κάνουν στην πραγματικότητα μια διαφορά. Το ίδιο πράγμα ισχύει για τη θεραπεία, όπως το αντι-εθιστικό naltrexone φαρμάκων, το οποίο στις χαμηλές δόσεις είναι αντι-neuroinflammatory (σύνορα στην ανοσολογία, DOI: 10.3389/fimmu.2021.687806).
Αυτή τη στιγμή, το naltrexone εμφανίζεται στον κανόνα των ένας-τρίτων όπου μόνο μια μερίδα των ασθενών βλέπει οποιοδήποτε όφελος, λέει το Tate. Αλλά ίσως αυτό μπορεί να θεραπευθεί μέσω της εξατομικευμένης χορήγησης της δόσης.
Ένα μεγάλο μέρος της έρευνας που γίνεται από το Tate τώρα αρχίζει να εξετάζει τις οξύνοιες των αποτελεσμάτων που βλέπουν στους μεμονωμένους ασθενείς με ME/CFS από την ιατρική ακρίβειας, παρά τη μέτρηση των μέσων ομάδων ασθενών αποτελεσμάτων, που περιλαμβάνουν πώς αποκρίνονται στην άσκηση. Ο δυσφορία μετα-Exertional είναι ένα σύμπτωμα πυρήνων και μακριού COVID και ME/CFS, και η φυσική και ακόμα και συναισθηματική ή ψυχολογική πίεση μπορεί να τους αναγκάσει για να πάει στην υποτροπή, λέει.
Σε μια μελέτη όπου πέντε νέες γυναίκες τέθηκαν σε ένα πρωτόκολλο άσκησης κάτω από την παράλειψη ενός καρδιακού φυσιολόγου, κάθε μια αποκρίθηκε μεμονωμένα, λέει το Tate. Οι μοριακές μελέτες έγιναν έπειτα μια και δύο ημέρες αργότερα για να εξετάσουν τη ενεργειακή παραγωγή τους. «Δεν θα μπορούσαν ακριβώς να κάνουν τόσες 24 ώρες αργότερα ενώ οι υγιείς έλεγχοι… πήραν λίγη ώθηση.» Αλλά κάθε ασθενής είχε τις μοναδικές φυσιολογικές και μοριακές απαντήσεις τους.
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Maggie Ma
Τηλ.:: +0086 188 7414 9531
